مراسم این چنین ایفا می گیرد که مجموعه‌های تشریفات مشهد سینه‌زنی و زنجیرزنی با نوای مدیحه و نواختن طبل و شیپور و حمل دانش‌های سوگواری، به حافظه مظلومان لب تشنه کربلا مشکی را مملو از آب می‌نمایند و آن را به‌همپا طشت‌هایی از فرآورده مس یا این که برنز حمل می‌نمایند که اکثر زمان ها روی دوش ریش سفیدان محل حمل میگردد. بیشتر این مدیحه‌ها و رجز‌هایی که در مراسم می خوانند، در ذکر بزرگواری‌های سقای کربلا و جوانمردی‌های وی در رویکرد آب رساندن به کودک ها چادر‌های کاروان امام حسین (ع) میباشد.
آن گاه این طشت را به مسجد میبرند و عده ای که در مسجد حاضر می باشند به احترام آنها به پا مراد و در جلوی آنها با شعار «الدخیل یا این که ابوالفضل» سینه میزنند. پس از طواف مسجد طشت‌ها را در مکان منحصربه‌فرد خویش می گذارند و با قرائت دعای منحصربه‌فرد، آب مشک‌ها را داخل طشت ریخته و آن را پرآب می‌نمایند.
در روستاهای استان اردبیل نیز این آئین با نظم و ترتیب خاصی جاری ساختن میگردد، اما ناگفته نماند که آداب و روسوم هر روستا مختص به‌خویش میباشد البته اختلاف مقداری با نیز دارا هستند و در محتوا یکی‌از میباشند. در روستای «شایق» که یکی‌از بلندمرتبه‌ترین روستاهای تابعه شهرستان سرعین میباشد، مراسم طشت گذاری در اولی پنجشنبه ماه محرم و پس از نماز ظهر و بعد از ظهر برگزار می گردد. به‌گفته اهل یک محل این روستا، یک‌سری روز باقی مانده به برگزاری مراسم، طشت را از مسجد برداشته، منزه و معطر می‌نمایند و روی آن پارچه سیاه می کشند. در روز اجرای مراسم بعد از مدیحه‌خوانی، عموم در صورت تیم‌های منظم سوگواری با برداشتن طشت از مسجد آن را به رسوم خاصی در دو نقطه و در خانه دو نفر از ریش سفیدان روستا می‌گردانند.
امامزاده منصور زرندیه