آرامگاه خیام منجم، شعر سرا و ریاضیدان دارای تشریفات مشهد شهرت اهل ایران در شهر نبشابور از اثر ها میراث از معمار پر اسم و رسم اهل ایران مدرس سیحون است که یکی زیباترین بناهای آرامگاهی جمهوری اسلامی ایران میباشد.
تاریخچه آرامگاه خیام
بعداز درگذشت قدمت خیام، او‌را در آرامستان مرکزی حیره ی نیشابور دفن کردند اما آرامگاه وی بنای ویژه ای نداشت. آرامگاه خیام از فرصت فوتش در سال ۵۱۰ شمسی تا سال ۱۳۳۵ خرابه‌ای بیش عدم وجود، تا آن که در سال ۱۳۳۵ مهندس هوشنگ سیحون آرامگاه را از جای پیشین که چسبیده به امامزاده محروق بود به جای فعلی جابجایی بخشید و پیاده سازی معماری بنای آرامگاه خیام را استارت کرد مراحل پیاده سازی و ایجاد کرد این سازه تا سال ۱۳۴۱ ادامه یافت.
معماری آرامگاه خیام
معماری آرامگاه خیام برگرفته از معاش وی و درنگ‌های قدمت خیام میباشد
آرامگاه خیام از حیث ابتکار عمل و ایجاد کرد و معماری یکی‌از مهم ترین ساختمان های مجال خویش میباشد. طول آن 22 متر و استخوان بندی اشبتنی با هسته ی فلزی میباشد
سه شخصیت اساسی و علمی خیام یعنی دانا بودن او به شعر، ریاضی و نجوم بر ایده اساسی پیاده سازی اثر گذار بود.
دایره کف، به ۱۰ نصیب تقسیم شد بطوری که ساختمان بلند یادبود بر ۱۰ اساس بومی باشد؛ عدد ۱۰ او‌لین عدد دو رقمی ریاضی و شالوده بخش اعظمی از اعداد میباشد.
در آرامگاه خیام از هرمورد از شالوده ها دو تیغه مورب به طرف بالا تکان می نماید، به ترتیبی که با تقاطع این تیغه ها وسعت کلی ساختمان بلند در گوشه و کنار ساخته می گردد و زیرا تیغه ها مورب اند خطوط افقی آنها می بایست ناظر به شالوده عمودی ساختمان بلند باشد.
پس تیغه ها به طور مارپیچ صورت به طرف بالاحرکت نمایند تا با هم تلاقی نمایند و از طرف دیگر رمز در بیاورند که خویش یک صورت غامض ریاضی و هندسی میباشد. این صورت با عدد ۱۰ هر دو سمبل علم ریاضی خیام اند.
بر خورد تیغه ها با یکدیگر و فضاهای مالامال و خالی و بخصوص در بالاستاره های درهمی را به وجود میاورند که از لابلای آنها عرش آبی‌رنگ نیشابور پیداست و به ندرت به طرف نوک گنبد ستاره ها خرد خیس میگردند و تا انتها یک ستاره پنج مالامال آنها را تکمیل نماید.ستاره ها و اسمان، اشاره به شخصیت نجومی خیام دارااست
آرامگاه خیام منجم، شعر سرا و ریاضیدان دارای تشریفات مشهد شهرت اهل ایران در شهر نبشابور از اثر ها میراث از معمار پر اسم و رسم اهل ایران مدرس سیحون است که یکی زیباترین بناهای آرامگاهی جمهوری اسلامی ایران میباشد.
تاریخچه آرامگاه خیام
بعداز درگذشت قدمت خیام، او‌را در آرامستان مرکزی حیره ی نیشابور دفن کردند اما آرامگاه وی بنای ویژه ای نداشت. آرامگاه خیام از فرصت فوتش در سال ۵۱۰ شمسی تا سال ۱۳۳۵ خرابه‌ای بیش عدم وجود، تا آن که در سال ۱۳۳۵ مهندس هوشنگ سیحون آرامگاه را از جای پیشین که چسبیده به امامزاده محروق بود به جای فعلی جابجایی بخشید و پیاده سازی معماری بنای آرامگاه خیام را استارت کرد مراحل پیاده سازی و ایجاد کرد این سازه تا سال ۱۳۴۱ ادامه یافت.
معماری آرامگاه خیام
معماری آرامگاه خیام برگرفته از معاش وی و درنگ‌های قدمت خیام میباشد
آرامگاه خیام از حیث ابتکار عمل و ایجاد کرد و معماری یکی‌از مهم ترین ساختمان های مجال خویش میباشد. طول آن 22 متر و استخوان بندی اشبتنی با هسته ی فلزی میباشد
سه شخصیت اساسی و علمی خیام یعنی دانا بودن او به شعر، ریاضی و نجوم بر ایده اساسی پیاده سازی اثر گذار بود.
دایره کف، به ۱۰ نصیب تقسیم شد بطوری که ساختمان بلند یادبود بر ۱۰ اساس بومی باشد؛ عدد ۱۰ او‌لین عدد دو رقمی ریاضی و شالوده بخش اعظمی از اعداد میباشد.
در آرامگاه خیام از هرمورد از شالوده ها دو تیغه مورب به طرف بالا تکان می نماید، به ترتیبی که با تقاطع این تیغه ها وسعت کلی ساختمان بلند در گوشه و کنار ساخته می گردد و زیرا تیغه ها مورب اند خطوط افقی آنها می بایست ناظر به شالوده عمودی ساختمان بلند باشد.
پس تیغه ها به طور مارپیچ صورت به طرف بالاحرکت نمایند تا با هم تلاقی نمایند و از طرف دیگر رمز در بیاورند که خویش یک صورت غامض ریاضی و هندسی میباشد. این صورت با عدد ۱۰ هر دو سمبل علم ریاضی خیام اند.
بر خورد تیغه ها با یکدیگر و فضاهای مالامال و خالی و بخصوص در بالاستاره های درهمی را به وجود میاورند که از لابلای آنها عرش آبی‌رنگ نیشابور پیداست و به ندرت به طرف نوک گنبد ستاره ها خرد خیس میگردند و تا انتها یک ستاره پنج مالامال آنها را تکمیل نماید.ستاره ها و اسمان، اشاره به شخصیت نجومی خیام دارااست
درباره قسمتی از مسجدهای گرانقدر