یکیاز مثال های کارها تشریفاتی در عصر هخامنشیان ،طرز دیدار با عموم و مقامات داخلی و طرز تایید نمایندگان کشور های تابعه بود.
نکته جذاب اعتنا آن میباشد که مبتنی بر مدارک جان دار، مجال اجرا این کارها در شایسته ترین وقت سال ،یعنی در ارزش هر سال به خصوص روزهای اول ماه نخستین سال و بهار بود.
ولی نهادینه شدن «عید نوروز» بسیار سابق خیس از تکوین سلسله های شاهی در تشریفات مشهد جمهوری اسلامی ایران بوده میباشد.
اما اطلاعات دردسترس در باره عمر عید باستانی از فرصت هخامنشیان بالاتر نمی رود.
به دلیل آن که از آن فرصت برگزاری پایکوبی عید نوروز ترتیبات خاص یافت و به طور تشریفاتی برگزار میشد و یک ماه به ارتفاع می انجامید .
ترتیبات و تشریفات خاصی را در لحاظ می گرفتند.
به این شکل که ۵ روز ابتدا را به پادشاهان تخصیص می دادند.
۵ روز دوم را به تسلط، ۵ روز سوم را به خادمان و کارمندان پادشاهی، ۵ روز چهارم را به ندیمان و درباریان ،۵ روز پنجم را به عده عموم و ۵ روز ششم را به برزگران .
در زمینه ی عید نوروز تعدادی نکته قابل توجه لازم به ذکر میباشد ابتدا آنکه اکثر عموم عید باستانی وجشن های جنبی آن را پایکوبی هایی با قبل صد در صد اهل ایران میدانند.
دیگر اینکه عید باستانی برای برهه زمانی وقتی وقتگیر ،جشنی مردمی بود.
و به واسطه غیر فقهی و غیر سیاسی بودنش ،به جشنی همگانی برای همگی عموم تبدیل گردد .
در واقع این شاهان بودند که به پیروی از عوام مردم ،جشن و پای کوبی عید باستانی را پذیرفتند و به ندرت به جشنی همگانی برای همگی عموم تبدیل شوید.
در سال ۵۳۸ پیش از ولادت، کوروش دوم، عید باستانی را پایکوبی ملی اذعان کرد.
و طی تشریفاتی خاص مراسم صعود سربازان، عفو و بخشش محکومان و پاک سازی جای های همگانی و… ایفا می عهده دار شد.
اساسا عید باستانی در نخستین سال و بهار جشن و پای کوبی گرفته میشود.
اما در زمان باستان و از زمان هخامنشیان به کار گیری از سال شمسی در کشورایران معمول بود.
اما به جهت بعضی مورد ها به عنوان مثال اصول کبیسه در زمان ساسانی، استارت گاهشماری چند توشه در زمان های متعدد تغییر و تحول کرد.
و در یکسری گزینه عید نوروز در فصول غلط مانند اواسط فصلتابستان پایکوبی دریافت شد .
ولی این اختلال گاهشماری به وسیله ستاره شناس گران قدر ،حکیم قدمت خیام ،در قرن ۶ هجری حل شد و از آن به بعد از آن “روزنگار جلالی” تحت عنوان روزنگار شمسی سرزمین تعیین شد .
یکیاز مثال های کارها تشریفاتی در عصر هخامنشیان ،طرز دیدار با عموم و مقامات داخلی و طرز تایید نمایندگان کشور های تابعه بود.
نکته جذاب اعتنا آن میباشد که مبتنی بر مدارک جان دار، مجال اجرا این کارها در شایسته ترین وقت سال ،یعنی در ارزش هر سال به خصوص روزهای اول ماه نخستین سال و بهار بود.
ولی نهادینه شدن «عید نوروز» بسیار سابق خیس از تکوین سلسله های شاهی در تشریفات مشهد جمهوری اسلامی ایران بوده میباشد.
اما اطلاعات دردسترس در باره عمر عید باستانی از فرصت هخامنشیان بالاتر نمی رود.
به دلیل آن که از آن فرصت برگزاری پایکوبی عید نوروز ترتیبات خاص یافت و به طور تشریفاتی برگزار میشد و یک ماه به ارتفاع می انجامید .
ترتیبات و تشریفات خاصی را در لحاظ می گرفتند.
به این شکل که ۵ روز ابتدا را به پادشاهان تخصیص می دادند.
۵ روز دوم را به تسلط، ۵ روز سوم را به خادمان و کارمندان پادشاهی، ۵ روز چهارم را به ندیمان و درباریان ،۵ روز پنجم را به عده عموم و ۵ روز ششم را به برزگران .
در زمینه ی عید نوروز تعدادی نکته قابل توجه لازم به ذکر میباشد ابتدا آنکه اکثر عموم عید باستانی وجشن های جنبی آن را پایکوبی هایی با قبل صد در صد اهل ایران میدانند.
دیگر اینکه عید باستانی برای برهه زمانی وقتی وقتگیر ،جشنی مردمی بود.
و به واسطه غیر فقهی و غیر سیاسی بودنش ،به جشنی همگانی برای همگی عموم تبدیل گردد .
در واقع این شاهان بودند که به پیروی از عوام مردم ،جشن و پای کوبی عید باستانی را پذیرفتند و به ندرت به جشنی همگانی برای همگی عموم تبدیل شوید.
در سال ۵۳۸ پیش از ولادت، کوروش دوم، عید باستانی را پایکوبی ملی اذعان کرد.
و طی تشریفاتی خاص مراسم صعود سربازان، عفو و بخشش محکومان و پاک سازی جای های همگانی و… ایفا می عهده دار شد.
اساسا عید باستانی در نخستین سال و بهار جشن و پای کوبی گرفته میشود.
اما در زمان باستان و از زمان هخامنشیان به کار گیری از سال شمسی در کشورایران معمول بود.
اما به جهت بعضی مورد ها به عنوان مثال اصول کبیسه در زمان ساسانی، استارت گاهشماری چند توشه در زمان های متعدد تغییر و تحول کرد.
و در یکسری گزینه عید نوروز در فصول غلط مانند اواسط فصلتابستان پایکوبی دریافت شد .
ولی این اختلال گاهشماری به وسیله ستاره شناس گران قدر ،حکیم قدمت خیام ،در قرن ۶ هجری حل شد و از آن به بعد از آن “روزنگار جلالی” تحت عنوان روزنگار شمسی سرزمین تعیین شد .