مسجد منزلت مقدسی میباشد. منزل پروردگار و شایسته ترین جای جهت ایفا نماز و عبادت میباشد، طبیعی میباشد که ورود به اینگونه جای ارزشمندی مانند ورود به بقیه جای ها نباشد.. آنکه به ملاقات بزرگی می رود آرامش ورود به محضر او‌را به مکان می‌آورد به این ترتیب هر که به زیارت پروردگار در مسجد می شتابد قهرا بایستی وقار ورود و حضور در آنبلکه وقار خروج از آن را هم ملاحظه نماید. مگر خیر اینکه اهل مسجد را در احادیث «زائران آفریدگار دانسته اند؟! امام حسن مجتبی (ع) فرمودند: «اهل المسجد زوار الله: اهل مسجد زیارت کنندگان خداوند می‌باشند»[38]. به علاوه جایی که «منزل پرهیزکاران»[39] و «محل نشستن انبیاء» و «منزل هر زاهد» و از «گلشن های بهشتی» میباشد آمدن به آن بایستی با شایستگی معنوی و آداب و سنن خاصی باشد که با این اوصاف هماهنگی داشته باشد.
عموم با هر حالتی به منزل انبیاء الهی و ائمه (ع) درون نمی‌شوند، حتی بعداز رحلت یا این که شهید شدن آن تشریفات مشهد ها نیز نمی توانند با هر موقعیت و حالتی که بودند به جای های مقدسی که منتسب به آنهاست وارد شوند. ورود به مسجد هم آداب خاصی داراست؛ بعضی اشخاص به آن حرام و ورود برخی دیگر مکروه میباشد، برای افرادی هم ورودشان حرمت یا این که کراهت ندارد آداب خاصی گفته شده که به برخی از آن‌ها میپردازیم:
الف) آداب ورود به مسجد
۱. حرمت ورود به مسجد در اکنون جنایت: برای مثال عده ای که ورودشان به مسجد ممنوع میباشد اشخاصی اند که در اکنون جنابت هستند. در تعبیروتفسیر آیه ۴۳ سوده مائده «و لا جنبا الا عابری سبیل حتی تغتسلوا» روایاتی وارداتی که آن را به «عدم تایید صلاحیت ورودبه مسجد در هم اکنون جنابت مگر به قصد عبور از آنجا» تعبیروتفسیر کرده اند. محمد بن مسلم و زراره که دو بدن از وسیع ترین راویان روایات اهل بیت (ع) بوده اند، از امام باقر (ع) پرسش کردند: که آیا جنب یا این که حائض حق ورود به مسجد را دارا‌هستند یا این که خیر؟ امام فرمودند: «حائض و جنب حق ورود به مسجد را ندارند الا اینکه بخواهند از آنجا عبور نمایند (یعنی از یک درب وارد و از درب دیگر بیرون شوند) و برای کلام خود به آیه فوق استشهاد کردند.[40] ولی مسجد الحرلم و مسجدالنبی از این حکم مستثنی می‌باشند به‌این مفهوم که حائض جنب حتی اذن عبور از آن ها را هم ندارد.
مسجد منزلت مقدسی میباشد. منزل پروردگار و شایسته ترین جای جهت ایفا نماز و عبادت میباشد، طبیعی میباشد که ورود به اینگونه جای ارزشمندی مانند ورود به بقیه جای ها نباشد.. آنکه به ملاقات بزرگی می رود آرامش ورود به محضر او‌را به مکان می‌آورد به این ترتیب هر که به زیارت پروردگار در مسجد می شتابد قهرا بایستی وقار ورود و حضور در آنبلکه وقار خروج از آن را هم ملاحظه نماید. مگر خیر اینکه اهل مسجد را در احادیث «زائران آفریدگار دانسته اند؟! امام حسن مجتبی (ع) فرمودند: «اهل المسجد زوار الله: اهل مسجد زیارت کنندگان خداوند می‌باشند»[38]. به علاوه جایی که «منزل پرهیزکاران»[39] و «محل نشستن انبیاء» و «منزل هر زاهد» و از «گلشن های بهشتی» میباشد آمدن به آن بایستی با شایستگی معنوی و آداب و سنن خاصی باشد که با این اوصاف هماهنگی داشته باشد.
عموم با هر حالتی به منزل انبیاء الهی و ائمه (ع) درون نمی‌شوند، حتی بعداز رحلت یا این که شهید شدن آن تشریفات مشهد ها نیز نمی توانند با هر موقعیت و حالتی که بودند به جای های مقدسی که منتسب به آنهاست وارد شوند. ورود به مسجد هم آداب خاصی داراست؛ بعضی اشخاص به آن حرام و ورود برخی دیگر مکروه میباشد، برای افرادی هم ورودشان حرمت یا این که کراهت ندارد آداب خاصی گفته شده که به برخی از آن‌ها میپردازیم:
الف) آداب ورود به مسجد
۱. حرمت ورود به مسجد در اکنون جنایت: برای مثال عده ای که ورودشان به مسجد ممنوع میباشد اشخاصی اند که در اکنون جنابت هستند. در تعبیروتفسیر آیه ۴۳ سوده مائده «و لا جنبا الا عابری سبیل حتی تغتسلوا» روایاتی وارداتی که آن را به «عدم تایید صلاحیت ورودبه مسجد در هم اکنون جنابت مگر به قصد عبور از آنجا» تعبیروتفسیر کرده اند. محمد بن مسلم و زراره که دو بدن از وسیع ترین راویان روایات اهل بیت (ع) بوده اند، از امام باقر (ع) پرسش کردند: که آیا جنب یا این که حائض حق ورود به مسجد را دارا‌هستند یا این که خیر؟ امام فرمودند: «حائض و جنب حق ورود به مسجد را ندارند الا اینکه بخواهند از آنجا عبور نمایند (یعنی از یک درب وارد و از درب دیگر بیرون شوند) و برای کلام خود به آیه فوق استشهاد کردند.[40] ولی مسجد الحرلم و مسجدالنبی از این حکم مستثنی می‌باشند به‌این مفهوم که حائض جنب حتی اذن عبور از آن ها را هم ندارد.
درباره قسمتی از مسجدهای گرانقدر